"De verschrikkingen van Gaza moeten bij hun naam worden genoemd: genocide", beschuldigt Gideon Levy Israël ervan

Ja, het is echt zover. Het is tijd om dat schrijnende woord te gebruiken, dat wonden uit het verleden openrijt, maar de betekenis en omvang van de tragedie die zich in Gaza afspeelt, goed weergeeft. Het wordt gesproken en geschreven door een van Israëls grootste journalisten, een trouwe medewerker van Haaretz: Gideon Levy.

Levy schrijft: " De tijd is gekomen. Het is niet langer mogelijk om te talmen en te vermijden te reageren. We kunnen niet langer verbergen, ontwijken, mompelen, sussen of zaken verwarren. Evenmin kunnen we ons vastklampen aan juridische sofismen over de 'kwestie van intentie' of wachten op de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof in Den Haag, die misschien te laat komt. Het is al te laat. Daarom is het tijd om de gruwel bij zijn naam te noemen: genocide, de uitroeiing van een volk. Er is geen andere manier om het te beschrijven. Voor onze geschokte ogen pleegt Israël genocide in de Gazastrook. Het begon niet nu, maar in 1948. Nu is er echter genoeg bewijs om het monster dat in de Gazastrook loert bij zijn volledige naam te noemen. Dit is een moment van wanhoop, maar ook van bevrijding. We mogen de waarheid niet langer uit de weg gaan. Maandag kondigden twee vooraanstaande Israëlische mensenrechtenorganisaties in de kelder van een hotel in Oost-Jeruzalem aan dat de kogel door de kerk was. B'Tselem en Artsen voor Mensenrechten verklaarden dat ze tot de conclusie waren gekomen dat Israël genocide pleegt . Ze deden dit ten overstaan van tientallen journalisten van over de hele wereld en een schandalig kleine vertegenwoordiging van de Israëlische media. B'Tselem gaf het rapport de titel 'Onze genocide' – en het is genocide, en het is van ons. De dramatische verklaring werd in Israël met bijna totale onverschilligheid ontvangen. Maar ook dit toont de ernst van de situatie aan. Genocide wordt bijna altijd ontkend door degenen die het plegen.

Dat is zo. Maar, waarschuwt Levy, het moment van de waarheid kan niet worden afgewend. "De betekenis is ernstig ," benadrukt Levy. Leven in een land waar soldaten genocide plegen, is een onuitwisbare vlek, een verwrongen gezicht dat ons vanuit de spiegel aankijkt, een persoonlijke uitdaging voor elke Israëliër. Deze term roept diepgaande vragen op over het land en onze rol in deze misdaad. Het herinnert ons eraan waar we vandaan komen en stelt ons voor moeilijke vragen over onze toekomst. Nu is de bewijslast het makkelijkst. Juridische bevestiging mag dan uit Den Haag komen, maar het morele bewijs stapelt zich elke dag op. Maandenlang hebben de weinigen in Israël die de Gazastrook als een kwestie van opzet beschouwen, geleden. Is Israël werkelijk van plan genocide te plegen, of heeft het deze resultaten misschien onbedoeld veroorzaakt? Deze vraag is overbodig geworden. Het is niet het aantal moorden en verwoestingen dat het van de agenda verwijdert, maar de systematische manier waarop ze worden gepleegd. Wanneer 33 van de 35 ziekenhuizen worden verwoest, is de intentie duidelijk en is het debat voorbij. Wanneer hele wijken, dorpen en steden systematisch worden weggevaagd, verdwijnt elke twijfel over iemands intenties. Wanneer je tientallen mensen doodt Mensen staan dagelijks in de rij voor voedsel . De methode heeft zich onomstotelijk bewezen. Wanneer je honger als wapen gebruikt, bestaat er geen twijfel meer. Er valt niets meer te begrijpen: wat er in Gaza gebeurt, is niet de nevenschade van een vreselijke oorlog, maar het doel. Massale hongersnood, vernietiging en dood zijn het doel, en vandaar is de weg naar de conclusie kort: genocide . Het is de definitieve oplossing voor de Palestijnse kwestie.

Levy's beschuldiging is krachtig: " Israël is duidelijk van plan de Palestijnse samenleving in de Gazastrook te vernietigen en er een onleefbaar gebied van te maken. Het is van plan etnische zuiveringen uit te voeren, hetzij door genocide, hetzij door bevolkingsverplaatsing, mogelijk door beide. Dit betekent niet dat het complot zal slagen, maar het beweegt wel in de richting van deze Endlösung. Premier Benjamin Netanyahu, de vader en belangrijkste uitvoerder van dit complot, noemt het een 'totale overwinning', en die overwinning is genocide en bevolkingsverplaatsing. Netanyahu en zijn regering zullen over minder geen compromissen sluiten. Ondertussen hebben de Joodse oppositiepartijen niemand die zich echt tegen hen verzet."

De volgende stap is doordrenkt van pessimisme. Het pessimisme van de rede, wat echter niet betekent dat men opzij stapt, zich overgeeft, het veld laat aan de Netanyahu's, de Ben-Gvirs , de Smotrichs , aan de fascistische regering die een volk vernietigt en ontmantelt wat er nog over is van wat ooit de enige democratie in het Midden-Oosten was. Gideon Levy is een vechter, maar ook een rechttoe rechtaan journalist. Overgave is geen woord dat in zijn dagelijkse vocabulaire voorkomt. "In Israël ", concludeert Levy, " is er niemand meer die deze mars naar genocide kan stoppen, alleen zij die het negeren. Hoe angstaanjagend het ook mag lijken, er bestaat het gevaar dat de genocide in Gaza niet zal stoppen. Ze hebben al de ideologische en operationele infrastructuur gecreëerd om dit op de Westelijke Jordaanoever te doen . De Arabische burgers van Israël zouden de volgende kunnen zijn. Er is niemand die hen kan stoppen, en wij moeten het zelf doen."

VAN

Umberto De Giovannangeli